Po drugie, podczas gdy poprzednie badania wskazały również na pojedyncze przypadki, w których badacze i lekarze z nieskazitelnymi życiorysami, a nawet wyżsi rangą akademiccy lub medyczni, byli cenzurowani, jeśli odważyli się wyrazić zdanie odrębne, obecne badanie pokazuje, że w przypadku COVID cenzurowanie lekarzy i badaczy o tej postawie stało się regularnym zjawiskiem. Uczestnicy naszego badania, a także ci wymienieni we wstępie i wielu innych nieuwzględnionych w naszej próbie, nie są marginalnymi naukowcami. Większość z nich to wiodące postacie: badacze i lekarze, którzy przed erą COVID-19 mieli poważny status, z wieloma publikacjami w literaturze naukowej, niektóre z książkami i setkami publikacji, niektóre kierowane wydziały akademickie lub medyczne, niektóre z nich były redaktorami czasopism medycznych, a niektóre zdobyły znaczące nagrody. Niemniej jednak, jak pokazują nasze ustalenia, nie byli oni chronieni przed cenzurą ani przed kampanią tłumienia i zniesławienia rozpoczętą przeciwko nim. Fakt ten wskazuje, że przesłanie jest takie, że nikt nie jest zwolniony z cenzury i żaden status akademicki lub medyczny, choć może być starszy, nie jest gwarantowaną tarczą przed nim.


Trzecią znaczącą różnicą odkrytą w naszym badaniu jest znacząca rola odgrywana przez organizacje medialne podczas pandemii COVID, a zwłaszcza firmy informacyjne, w cenzurowaniu przeciwnych stanowisk. Na poziomie praktycznym, ci którzy posiadają władzę mają większe możliwości i szanse na kontrolowanie wiedzy i rozpowszechniania informacji, a przez to na ustalanie i kontrolowanie agendy. Chociaż nasze ustalenia nie pokazują kierunku relacji między tymi posiadaczami interesów, mogą one wskazywać na współpracę między establishmentem medycznym a tymi firmami. Ostatnio ujawnione dokumenty ze spraw sądowych wskazują, że przynajmniej część tej cenzury jest orkiestrowana przez urzędników państwowych (Lungariello i Chamberlain2022; Ramaswamy i Rubenfeld 2022). Nasze ustalenia pośrednio wskazują również na innych interesariuszy zaangażowanych w zjawisko cenzury widoczne w obecnym kryzysie, zwłaszcza firmy farmaceutyczne. Podczas gdy nasze badanie badało subiektywne postrzeganie osób będących celem cenzury, a nie zaangażowanie interesariuszy i innych zainteresowanych stron, relacje naszych respondentów odbijają się echem ustaleń z innych badań, przeprowadzonych zarówno przed erą COVID-19 (Ravelli 2015), jak i ostatnio (Mucchielli 2020i twierdzono, że podjęto bardzo nietypowe środki, aby uniemożliwić lekarzom ich stosowanie ( Lekarze ' Deklaracja 2021 ). Jako Cáceres (2022) zauważa, to rzekome nieuzasadnione zakończenie tej początkowej debaty mogło mieć ogromne konsekwencje ekonomiczne (np. zielone światło dla szczepionek i nowych leków w ramach autoryzacji użycia awaryjnego), finansowe (np. ogromne zyski dla największych korporacji) i polityczne (np. globalne ograniczenia wolności jednostki).


Firmy zajmujące się informacją technologiczną mają również duże interesy w kontrolowaniu dyskursu dotyczącego pandemii COVID-19. Na przykład w czerwcu 2021 r. Ujawniono, że Google, który został oskarżony o uciszenie teorii, że wirus SARS-CoV-2 wyciekł z Instytutu Wirusologii Wuhan, sfinansował badania nad wirusami przeprowadzone przez naukowca powiązanego z Wuhan, Petera Daszaka, za pośrednictwem jego organizacji charytatywnej Google.org, przez ponad dekadę. Google zainwestował również milion dolarów w firmę, która wykorzystuje epidemiologów i analizy dużych zbiorów danych do prognozowania i śledzenia wybuchów chorób. The British Medical Journal ujawnił, że proces sprawdzania faktów na Facebooku i YouTube “ opiera się na partnerstwie z zewnętrznymi podmiotami sprawdzającymi fakty, zwołanymi pod patronatem Międzynarodowej Sieci Sprawdzania Faktów ” Clarke 

Cenzura podważa zaufanie publiczne do władz, zwłaszcza jeśli ukryte i później ujawnione informacje mogą kosztować ludzkie życie, na przykład podczas pandemii, które wiążą się z chorobami, zabiegi i szczepionki ( Gesser-Edelsburg i Shir-Raz 2018 r). Ponadto cenzura i manipulacja informacjami są niezgodne z istotą nauki, ponieważ badania naukowe wymagają dyskursu i energicznej debaty. Rzeczywiście, naukowcy ostrzegają, że zamiast debatować, do polaryzacji paliw wykorzystuje się kontrowersje związane z COVID, często prowadząc do demonizacji i cenzury alternatywnych perspektyw oraz narzucania głównych poglądów, jakby były absolutną prawdą ( Cáceres 2022; Marcon i Caulfield 

Cáceres (2022) argumentował, że fakt, że debata została uciszona, a alternatywne stanowiska zostały ocenzurowane, jest w rzeczywistości odejściem od “ normalnej nauki ” ( Kuhn 1962 ), który zakłada, że zwykle pojawiają się różne wyjaśnienia i odpowiedzi na fakty o znaczeniu naukowym, i mają możliwość rozwiązania w konwencjonalnej debacie naukowej. Cáceres utrzymuje, że takie przekierowanie z “ normalnego ” praktyki naukowej sugeruje, że działają wpływy “ nienaukowe ”. Ta dywersja jest szczególnie niepokojąca, gdy głosy uciszone są głosami rosnącej liczby wiodących i uznanych naukowców i lekarzy. Dążenie do cenzurowania i odrzucania odrębnych opinii poprzez oznaczenie ich jako “ dezinformacja ” ma bliskie podobieństwa z pracami naukowymi “,” w którym władza naukowa i autorytet są utrzymywane poprzez wytyczenie niektórych dziedzin badań naukowych jako poza granicami i zdyskredytowanie ich jako zasadniczo nienaukowych ( Gieryn 1999; zobacz także Harambam 2014 r). Tworzenie fałszywego konsensusu poprzez cenzurowanie informacji i zapobieganie debatom naukowym może doprowadzić naukowców, a tym samym także decydentów, do zatopienia się w rządzącym paradygmacie, powodując, że ignorują innych, bardziej skuteczne opcje radzenia sobie z kryzysem, a może nawet zapobiegania mu. Taki konsensus “ ” prowadzi do wąskiego światopoglądu, który osłabia zdolność społeczeństwa do podejmowania świadomych decyzji i podważa zaufanie publiczne do nauk medycznych i zdrowia publicznego ( Cernic 2018 r; Delborne 2016 r; Martin  2014 r, 2015 r; Vernon