??????̇????CO ????? POL?KI ? ??-???
Starożytnia Historia Polski lata 35-162

WISŁAW  I   panował 35-91 r n.e. Wisław, „wziął za żonę Tiburnię, córkę króla Norwegii.”[1]
Od jego imienia rzekę Wandalu nazwano Wisłą.[2]
Wisław podbił ponownie Pomorze, które przez pewien czas powtórnie opanowali Obodryci, o których Prokosz pisze, że panowali tam „aż do zawoiowania od Palaków Lata Chrystusowego 35.”[3]
W roku 36 podbił Panonię: "Armenia została spustoszona przez Partów, Mezja - Dakow, Panonia – Sarmatów, a Galia – sąsiednie ludy."[4]
Przeciwko Lehii wyprawił się cesarz Kaligula: „Podjął się wojny przeciwko Germanom, ale wkroczywszy do Swebii [Sueviam], niczego sprawnie nie przeprowadził.”[5]
Królestwo Tracji podbite przez Rzym, który w 46 roku n.e. utworzył 2 prowincje: Mezję (północna) i Trację (południowa).
Przybycie Jazygów do Węgier miało miejsce za panowania ces. Klaudiusza (ok. roku 50 r. n.e.) , a pochód ich ciągnął się od zachodniego brzegu Morza Czarnego wzdłuż Dunaju na którego brzegu po wypędzeniu z tamtąd Daków przebywali oni w czasie wygnania Owidyusza. Tych którzy przeskoczywszy wąwozy południowej Dacyi , osiedlili się w żyznych i tłustych równinach Węgierskiej ziemi , między Dakami z jednej strony a Panonami z drugiej strony.[8]
Na początku roku 69 Rzymianie pobili Sarmatów w Mezyi, co opisuje Tacyt: „[Roksolanie] wśród wielkich nadziei do Mezji wtargnęli w liczbie około dziewięciu tysięcy jeźdźców, butni z powodu odniesionego sukcesu i dlatego raczej zdobyczą niż walką zajęci. Otóż na wałęsających się i niebacznych trzeci legion wraz z towarzyszącymi mu wojskami posiłkowymi nagle uderzył. U Rzymian było wszystko do bitwy gotowe; Sarmaci, rozproszeni w swej żądzy łupieży albo ciężarem bagażów przeładowani, ponieważ nadto chyżość ich koni na śliskich drogach nie dopisała — jakby w pętach wycinać się dali. Wszak osobliwą jest rzeczą, jak cała dzielność Sarmatów niby na zewnątrz nich leży. Nic tak ospałego do walki pieszej; skoro jednak w oddziałach jazdy nadciągną, wtedy z trudem jakiś szyk bojowy mógłby im czoło stawić. Lecz wówczas, w dniu wilgotnym i przy gołoledzi, ani ich piki, ani przydługie miecze, które w obu dłoniach dzierżą, na nic im się nie zdały, ponieważ konie się potykały, a napierśniki im ciężyły. To jest książąt i każdego przedniejszego okrycie, z żelaznych blaszek albo bardzo twardych rzemieni spojone, ile dla ciosów nieprzepuszczalne, tyle przy powstawaniu dla tych niewygodne, których atak wrogów obalił; prócz tego zapadali się w głębokim i miękkim śniegu. Żołnierz rzymski, który łatwo w swym pancerzu się poruszał i z lekką do rzutu spisą lub lancą doskakiwał, w razie potrzeby lekkim mieczem nieosłoniętego Sarmatę z bliska przeszywał (bo tarczą się bronić nie mają zwyczaju), aż wreszcie garstka tych, którzy z bitwy cało uszli, w bagnach się ukryła. Tu wskutek srogiej zimy albo ran wyginęli.”[6]
Roksolanowie, Roksolanie to jedno z plemion sarmackich. Wikipedia
Domincjan początkach swojego panowania w roku 82 osobiście poprowadził siłami 9 legionów wyprawę wojenną przeciwko germańskim plemionom Chattów, których pokonał i odepchnął w głąb Germanii, rozszerzając Agri Decumates, odbył z tego tytułu uroczysty triumf i przyjął przydomek Germanicus w roku 85 https://pl.wikipedia.org/wiki/Domicjan
Agri Decumates (łac. Ziemie Dziesięcinne) – rzymska nazwa terytorium w Sławo-Germanii, położonego między Górnym Renem a Dunajem.
Terytorium to zostało opanowane przez Rzymian w latach 69-85, z zamiarem skrócenia granicy. Dla ochrony opanowanych terenów zbudowano limes (tzw. limes retogermański) o długości 485 km, który tworzyły: droga, ziemny wał wzmacniany drewnem oraz liczne forty i bastiony.

Mezję podzielono w roku 86 n.e. na Mezję Dolną (Moesia Inferior) oraz Mezję Górną (Moesia Superior).
Lata 85-89 wojna cesarza Domicjana z Dakami pod wodzą króla Decebala.
Rok 87 - II wojna Rzymian z Dakami, w której legiony rzymskie poniosły klęskę w Karpatach w bitwie pod Tapae.
[Cesarz Domicjan na wieść o buncie legionów nadreńskich oraz agresywnej postawie sąsiadujących z rzymską Panonią Jazygów zawarł z Dakami traktat pokojowy w 89 roku. Decebal zachował swoje królestwo w zamian za uznanie władzy Cesarstwa Rzymskiego]. Wikipedia
Lata 89-92 I wojna Markomanów i Kwadów z Rzymem za cesarza Domincjana [9]
W roku 90 „Domicjan odniósł triumf nad Dakami i Germanami.”[7]
PRZYPISY:
1 Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 6.
2 Zob. Prokosz „Kronika słowiańsko-sarmacka", Warszawa 2017, Str. 68 i 92, oraz „Wiendalorum Antiqui Reges sive Sarmato-Scytharum. Post divisionem a Ligiis-Sarmatis seu Scytho-Lechitis. ex Procos. p.” za: Janusz Bieszk „ Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 169.
3 „Pomeranorum, Antiqui Reges." za Janusz Bieszk „ Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 172-173.
4 Сhronicon wirziburgense auctore, ut videtur Eccehardo. MGH, SS. Bd. VI. Hannover. 1844.
5 Eutropiusz „Breviarium” 7, 12,2, za: „Testimonia najdawniejszych dziejów Słowian. Seria łacińska", tom 1, Poznań-Warszawa 2016, Str. 31.
6 Publius Cornelius Tacitus „Dzieje", Ks. 1, Edycja komputerowa: www.zrodla.historyczne.prv.pl
7 „Hieronymi Chronicon", za: Eusebii Pamphili chronici canones. London. 1923.
/W.W./
8 Szafarzyk Sławiańskie Starożytności, Tom 1 Poznań 1842 str. 349
9. Janusz Bieszk „ Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 361

?????Ł?? I panował 91-127 roku. Witosław tak jak jego poprzednicy toczył walki z cesarzami rzymskimi.
Prokosz informuje następnie o „Witosławie do R. 127 przez lat trzydzieści sześć"[1] panującym, „który pojął za żonę Anarnię, córkę króla Gotów".[2]
W 91 roku „Domicjan świętował triumf nad Dakami i Germanami."[3], ale nie było to szczęśliwe zwycięstwo, gdyż „Sprawował [Domicjan] dowództwo w czterech wyprawach wojennych: jednej przeciwko Sarmatom, drugiej przeciwko Chattom i w dwóch przeciwko Dakom. [Za zwycięstwo] nad Dakami i Chattami, odbył podwójny triumf, a po pokonaniu Sarmatów przyznał sobie tylko wieniec laurowy. Poniósł jednak wiele klęsk w tych wojnach; oto w Sarmacji jeden legion razem z dowódcą został wybity, a Oppiusz Sabinus, były konsul, oraz Korneliusz Fuskus, prefekt pretorium, wraz z licznymi oddziałami żołnierzy, polegli z rąk Daków.”[4]
Lata 89-92 – I wojna Markomanów i Kwadów z Rzymem w Panonii oraz Noricum za cesarza Domicjana.[8]
Lata 101-105 – III wojna z Dakami cesarza Trajana. Król Decebal poniósł klęskę i zginął, a Dacja stała się prowincją rzymską. [8]
W 101 „Trajan odniósł triumf nad Dakami i Scytami.”[5] Także Hadrian walczył z Sarmatami: „Adrian rządził państwem na podstawie sprawiedliwych praw; prowadził wojnę z Sauromatami i wygrał.”[6]
Pod rokiem 125 roczniki podają: „Wojna z Sauromatami."[7]
Wikipedia jako dodatek; W roku 101 Rzymianie po raz kolejny uderzyli na Dację. Po przeprawieniu się przez Dunaj licząca aż 150 000 ludzi armia rzymska pod wodzą cesarza Trajana pokonała przeciwnika w dunajskich Żelaznych Wrotach. Rok później Rzymianie opanowali ważniejsze fortece górskie wokół stolicy Daków Sarmizegetusy. Deccebal ponownie poprosił o pokój. Tym razem jednak zmuszony był zrzec się części terytoriów. Król Daków nie pogodził się jednak z takimi warunkami pokoju i niebawem jego wojska wtargnęły do Mezji.
W roku 105 nastąpiła kolejna kampania rzymska przeciwko Dacji. Rzymianie podeszli aż do stolicy Daków Sarmizegetusy i rozpoczęli jej oblężenie. Miasto skapitulowało a Decebal wraz z częścią swoich oddziałów zbiegł by stoczyć ostatnią bitwę. Po klęsce popełnił samobójstwo. Konającego króla odnalazł legionista Maksymus, który dostarczył jego głowę cesarzowi. Dacja stała się prowincją rzymską.

Przypisy
1 Prokosz „Kronika słowiańsko-sarmacka", Warszawa 2017, Str. 92.
2 Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 7.
3 Сhronicon wirziburgense auctore, ut videtur Eccehardo. MGH, SS. Bd. VI. Hannover. 1844, „ANNALES SANCTI RUDPERTI SALISBURGENSES”
4 Eutropiusz „Breviarium” 7.23.4., za: „Testimonia najdawniejszych dziejów Słowian. Seria łacińska", tom 1, Poznań-Warszawa 2016, Str. 31-32.
5„Hieronymi Chronicon", za: Eusebii Pamphili chronici canones. London. 1923.
6 „PAULUS OROSIUS, HISTORIAE ADVERSUM PAGANOS SEPTEM LIBRI”, Ks. 7.
7 „ANNALES MELLICENSES”, „ANNALES SANCTI RUDPERTI SALISBURGENSES”
/W.W./
8. Janusz Bieszk „ Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 361
?????? ? panował 127-162 roku Król Lehii
Syn Witosława, jego żoną była „Bella, córka króla Ubier”[1] a Anderson podaje, że pochodziła z Coln (Kolina) w Germanii.[2]
Prawdopodobnie, rządy Alaryka były spokojne, bez wojen z Rzymem.
Za to wyjście Gotów z Gotlandii przez Pomorze w kierunku Morza Pontyjskiego opisuje Marcin Bielski za zagranicznymi kronikarzami, które prawdopodobnie miało miejsce między II a III wiekiem. Miało to związek z naporem plemion z północy na siedziby Gotów. Niektórzy Goccy wodzowie postanowili emigrować na południe, docelowo w okolice Morza Czarnego. Mieszkali tam ich bracia.
Przypisy:
1 Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 8.
2 Anderson . „Royal genealogies: or, the genealogical tables of emperors, kings and princes, From Adam to these Times", Londyn 1732, Str. 369.
==========================================================================

296. Smaczek historyczny numer 52
Potomkowie króla Leha VIII Kolbimira w okresie od VIII do XI wieku, według odpisów Przybysława Dyamentowskiego.

II. Średniowiecze

Poniżej prezentuję po raz pierwszy w polskiej historiografii oryginalny tekst, udostępniony przez Bibliotekę Narodową w Warszawie. W nawiasach [ ] podałem poprawki/uzupełnienia.

Leszko IV. Polski Monarcha [Leh IX Waleczny (800-824)] Syn Leszka III [Leha VIII Kolbimira (780-800)] szczęśliwym nazwanego Zawodnikiem, Starożytney Gryffona Potomności, w Roku 815. [780-800] Panuiacy

Jaxa I, [syn Leszka IV]
Serbów, Windów [Wenedów] Obothrytów Xiążę. Leszka III Polskiego Króla Syn Jeden z między XXI. Synów. Dziesiąty w liczbie Urodzenia z Braci. Któren wraz z Bratem młodszym Ziemianem przez Dział Oyczysty Windenskie wzięwszy Państwo nad Elbą y Salą Rzekami leżące: przy Granicach Thuryngiey, oddzielony od Brata, szczęśliwie w nich Panował. Aż tamden po długiem Rzadów przeciągu od Popiela II Swego Synowca, Polski Króla, do Testamentu niby, chytrze zwabiony: razem z drugimi życie, zadaną w Winie stracili trucizną. Do czego Jedna z Żon Królewskich, Potomstwo maiaca, natione Niemkini była Okkazyą. Ciała potrutych w Gopło Jezioro wrzucone przez karę Boga na Stryiobijce, dobposzczoną, dziwną moc Myszy wydały. Które hurmom uderzywszy na Pałac, od żadney nie zauscięgnione Warty, Króla z Królową, oraz Dwuch Synów. Lecha, Popiela y Wissomirę Córę, żywe wprzód nad śmierć zagryzłszy do szczętu ziadły Roku 830. [840] Panował 16. [10].

Leszko II. [syn Jaxy I]
Serbiey, Windów y Obothrytów Xiążę, z Mirogony Xiężny urodzony. Który po otrutym Oycu, obiąwszy Dziedziczney Panstwo Serbii z Shaxy [Saksonii], Narodu Niemieckim, przykladem Oycowskim, wielkie wiódł Woyny Zktórych kilkakroć tryumfuiąc, Krola ich w iedney zwyciężył Bathaliey. Przez którą Fortunę, znacznych w Shaxkiey [saskiej] Ziemi dostał zdobyczy. Ale nakoniec zadaniem Subliwosci Shaxom, od Lodahaka, Rzymskiego Krola; którego też y Zbożny zwano; przegrawszy w bitwie, po stracie Rycerstwa y rozproszeniu Woyska, mężnie dokazuiąc na polu poległ woiennym Roku 835. Panuiac lat na Xię: 5. Miał Zon 12. obyczaiem na ów czas Poganskim. Z ktorych Dwie tylko Linislawa y Issha miały Potomstwo.

Dobrymila [córka Jaxy I]
Xieżniczka

Czygunda, [córka Leszka II]
Xiężniczka z Linisławy Xiężny urodzona

Nikloth I, [syn Leszka II]
Serbii, Windów y Obothrytów Xiażę. Syn Starszy Leszka II. z Isshui Xiężny urodzony. Ktoren po nieszczęsliwey Oyca swego śmierci, obiąwszy nad Serbskiem Panowanie Narodem widząc Kray od Shaxów [Sasów] srodze pustoszony: a nie mogąc tak predko szkodliwey kontynuować woyny, przez wyprawionych Posłów, pokoy z Niemcami na lat kilka uczynił: wieźnie Im ich wieley prędzey stanął darmo powypuszczawszy. Ale ponieważ ten, zokkazyi Thurhyngów, ludzi swey wolnych przez nagle do Serbiey wpadnienie, przed czasem był zlamany. Nikloth woynę podnioslszy na Gwałtowniki Pokoiu, mężnie znimi, y szczęśliwie dosyć woiował. Przez który czas spustoszywszy Shaxów y Thurhyngów Ziemie obfito dostanymi zdobyczami przeszło poniesioną nadgrodził stratę. Miał Zon X ztych 3 były płodne, umarł tandem R. 859.

Jarykon, [syn Leszka II]
Windów y Obothrytów Xiążę. Syn młodszy Leszka II. z Linisławy urodzony. Ten będąc bezżenny, wiele dokazywał na Woynach z Shaxy razem z Bratem swoim Niklothem, będąc przedziwnie Walecznym Mężem smiałym y serdecznym; Ale na koniec, w nieszczęśliwą Woynę z Handrokiem Królem Hetmaniąc Warcysławowi od iednego Rycerza Shaxów Kopiią ranny, razem z Synowcem poległ.

Przybysław, [syn Niklotha I]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę. Syn Młodszy z Ahomixy Xiężny urodzony. Ten maiąc osobliwy od Oyca udział, dobrze się w nim rzadził, a ponieważ lubił budować, więc (jak Helmoldq pisze) 3 piękne wystawił Miadta. Pierwsze Lubów albo Łuków, co nazwane iest Mechelburg. II. Iłów. III. Rostik. Co się znim potym stało, y iak sie po przegraney salwował bitwie, wyżey wyrazono. Po którey tandem powrzóciwszy, przez uniwersalny Narodu Fawor, uprzedzaiąc Synowce, ieszcze młodego Oyczyste obiął Państwo. Gdzie dla pokoiu, dyskretną Handrohowi Dań postapiwszy spokoynie Panował. Przez który czas zagoili rany Serbowie. Umarł tandem R. 879, maiąc Zon IX, ale ztych iedną tylko splod: Dziewkę.

Lelhia [córka Przybysława]
Xiężniczka. Dla osobliwey pieknosci tak nazwana (ponieważ to ... Lillię w Słowiańskim znaczy Języku) z Złothosławy Xiężny urodzona.

Warcysław, [syn Niklotha I]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę. Syn starszy z Lubisławy urodzony. Był to Pan Serca pieknego y cale woienny: ale z tym wszystkiem tak miał przeciwną sobie nazbyt Fortunę; że chcac w sprawiedliwie podietey woynie, broniąc Panstwa całości Oyczystego, iednakże z Handrokiem Shaxów Królem z wielką Rycerstwa swego klęską, przegrawszy bitwę, na którey Heroiczney dał dowód Dzielnosci, trybem Dziada swego, Waleczny ten bohatyr, razem z Jarykonem Stryiem swoim Hetmanił łupem wiekopomney poległ Sławie. Roku 874 Gdzie Brat Przybyslaw, ledwie salwowany z Pogromu, bedąc raniony, dalszą za Kortyne obrał Pomeranię. O czym Helmoldus pisze. Miał Zon XVII. z ktorych 5. Miały Potomstwo, ale y te Dzieci pomarły, tylko się 2 zostały.

Rhynga [córka Niklotha I]
Xięzniczka z Borki Xiężny urodzona

Rhaslis... [syn Warcysława]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę z Sthybory ... Piastha [Koszyszko] Polskiego Krola Córy urodzony, po śmierci Stryia uiawszy Państwo ... mniey był iak ... nieszczesliwy ponieważ on, chcąc z Jarzma wybić się Shaxów pod któ... musiał na ów czas cały Naród S... kark skłonić ... iak odważny ...ler, a przytym ... y żywy Pan w... z Wissy y W...by w lige S... iakże y swy... ...siady (ktorzy ...go Kodan... Morza przy ...na Południe ... na hazard p...tuny bronił ... Po rzeczoney ... bitwie tan... ...haka ... y Walbh ... Hitalo... Króla zwyci... idąc za wy... swego szczęśc... ...cięscy poddal... ...wi. Gdzie lubo ... pewnymi ... Oycami: okrut... ...cięż Tyrana ... nie kontent ...tury, przeciw ... Narodów (do ...wiaiąc sie od ...ni) oczy Xsiążę... ...palić kazał ... 879 a potym ...stwa przyw... H. Mucylisz ... Phryg piszą ... Fol: 38. Umarł Roku 902.Miał Żon XVI ale ... tylko Dw... zostawił g... wiele pom...

Bilha [córka Warcysława]
Xiężniczka z Landhy Xiężny urodzona

Kosshala, [córka Rhaslis...]
Xiężniczka, z
Monhomiry
Xiężny urodzona.

Warcysław II, [syn Rhaslis...]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę Z Włosthybary Xiężny urodzony. Który obiąwszy Oycowskie po śmierci Państwo, y pamietaiąc iaką uczynił Król Walbha krzywde Oycu iego, przeciwko Prawu Narodów, okrutne z Handrokiem Shaxem toczył Woyny. Nad którym żeby się pomścił zupełnie, z całego Xiążęty Ligę złączony Pomorza (a osobliwie tymi Słowaki, którzy od Wschodu a Pułnocy, o Granicę tylko z Shaxy mieszkaią) sobie blisko krewnymi, wielkie przez Dzielność swoią y przez męstwo, otrzymywał zniego zwycięstwo. Tak iż waleczną mężnie Państwa swego broniąc Szablą za nayprzednieyszego między Słowakami miany był u Shaxów Wodza. Która po tym za Syna Handrokowego Othy, który Shaxom [Sasom] po Oycu Panował, odmieniła się była Fortuna, iednak Warczyslaw Xiążę, męzny Niemcom y w starości dawał odpór. Umarł tandem Roku 937. Zon miał VIII z których 2 Dwiema tylko było Potomstwo. O nim Helmoldq y Krancyusz piszą, także Witychind w I y II Xiegach świadczy.

Sylhona, [córka Rhaslis...]
Xiężniczka z Woysławy Xiężny urodzona

Thugomierz, [syn Warcyslawa II]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę. Z Dalimery Xiężny urodzony. Był to Pan cale nieszczęśliwy y od Przodków swoich Walecznych odrodny Męstwa y Reputacyi. Ponieważ oni iak mogli opponowali się przy całości Państw swoich dzielną Niemieckiey Potencyi Szablą: y choć zostatnim ... przecież dawali Im poznawać, że Walecznymi są Sarmatami. Ten zaś przegrawszy u Luny albo Lunhinu Miasta walną bitwę w którey przez nierostropność Jego 200000 Rycerzów Słowienskich trupem padło, niewstydał się tych zdradzić, których za Towarzyszów przybrał Woyny, mogąc się albowiem mężnie bronić, naypierwszy prawie pierzchnął z oney bathaliey: y przepadłszy zbieg nieszczęśliwy za Odrę, zamknął się w Gronie mieście. Ależ nie mógł bydź y tam bespieczny, albowiem Król Otha, idąć za szczęściem swey Fortuny, którey nie umiał zażyć Thugomierz, nie dał mu długo dosiedzieć; więc umknąć musiał, niż ten nadciągnął z Woyskiem. Atak opanował Cesarz y Miasto Grono, dawszy pewną Summę uwiedzionemu chciwością złota Xiążęciu. Umnieyszywszy znaczną część Państwa, Z którey to potym nastąpiło okkazyi, że Inne Xiążęta Słowienskie, y znaczni Panowie, sławna Leszka IV Potomność stali się Shaxów, razem y z Thugomirzem, Który straciwszy Sławę y Honor, za nastąpieniem wkródce waryacyi, umarł Roku 958. Otym piszą Witichindq Lib. I et III. Kromerq Lib. III.7.40. Miał Żon XX y znimi Dzieci 50. ale te poumierały, tylko się zostało

Dobrosława, [córka Warcyslawa II]
Xięzniczka z Bogdali Xiężny urodzona. Wacimiera Xiecia na Człopie Palusza
Syna Żon

Rhasliszh, [syn Warcyslawa II]
Serbski Xżę z Dowoysławy Xiężny urodzony. W nieszczęśliwey pod Lunchinem (gdzie tak wiele tysiecy legło woyska) Roku 940 razem z drugiemi zginął bathaliey

Wracysław III, [syn Thugomierza]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę z Radoghosty Xiężny urodzony. Tego Otha II Shaxów Król, a Hithalów Cesarz, po śmierci Brata, na Państwo powołał Oyczyste. A ponieważ dotąd u niego Warczysław był w zakładzie, więc Otha Król szanuiąc sobie iego przyiaźń, y żeby nie pamiętał przeszłych rzeczy, Pańsko onego udarował, dawszy mu Szatę y konia, przytym ludzi swoich, którzy by go Granic Serbyi odprowadzili. Ale on nie był uiety tym Dobrodzieystwem, iak prędko obiął Państwo, zaraz wierność wypowiedziawszy Cesarzowi, pobudził przeciwko niemu wszystkie XX Nadmorskie y podniósł Woynę. Na którey Sam Hetmaniąc, zbiwszy po 3kroć Woyska Othy. Sam nakoniec od niego został zwyciężony gdzie musiawszy dać Syna w Zakład umarł 982. Miał Żon III.

Pophiel, [syn Warcyslawa II]
Serbski Xiążę

Shebuza [córka Warcyslawa II]
Xiężniczka

Ziemian [syn Shebuzy]
Serbski X.

Krekoha [syn Ziemiana]
Serbski X.

Michora [syn Ziemiana]

Serbski X.

Przybysław II, [syn Thugomierza]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę z Sthosławy Xiężny urodzony: nieszczęśliwie, po niesławnego Oyca śmierci, za pozwoleniem Króla Othy Roku 958 obiął Państwo. Na którym pod Jarzmem Shaxów panuiąc, wtym tylko przy hołdowniczym szczęśliwy umartwieniu, że za srogiey wyrokiem idąc Fortuny, nieubłaganemu Królowi, Brata y Syna (w lat 20 na ten czas Dzieciucha) dawszy w zaklad wierności, spokoynie y szczęśliwie, choćby był nie rad musiał panować. A ponieważ nie przyzwyczaiona z Natury wolność Sławienska do hołdowniczych obowiązków; y strawny Narodu Honor, niezmierną strapionego gryzły Xiążęcia melancholią: więc ztey opressyi, w Roku 21 umarł Panowania a Lata 980. Żon miał VI ale ztych, od iedney tylko było Potomstwo.

Dobrosława [córka Przybysława II]
Xiężniczka

Leszko III, [syn Przybysława II]
Serbii, Winidów y Obothrytów Xiążę z Lechosławy Xiężny urodzony. Pan walecznego serca, y Kawalerskiey odwagi, gdyby tak lepiey sprzyiać chciała Fortuna. Ten po śmierci Stryia, za pozwoleniem Tryumfuiacych Saxów, Państwo obiąwszy zawoiowane; o wybiciu się z szkaradney Jarzma niewoli, żarliwie myśleć począł. Jakoż nie odwłócząc wspaniałych Intencyi Pan Waleczny, podniosłszy broń dzielną, wypowiedział tym Pokóy, którzy Narodowi Jego wzięli Wolność. Których po kilka razy zbiwszy szczęsliwie, w bathaliach; y Oyczystey wskrzesił Honor Serbii, y Innym X Xm Nadmorskim tor pokazał, iak się Im dobiiać trzeba było, nabytey przez Przodków, aprzez nich straconey Sławy, y Wolności. I kiedy by tak iedna była myśl we wszystkich, iak wtym Bohatyrze wielkiey byłby rzeczy dokazał w ten czas Leszko, ale ponieważ gnusnością opanowany Naród, częscią Niemieckim przyciśniony orężem, niechciał szczerze uiąć za Szablę: Xiążę zmierziwszy sobie tych niewolników, a przytym uwiadomiony bedąc, że Cesarz Otha, z wielka na niego gotuie się potencyą w czas musiał radzić o Sobie. A ponieważ on był Chrzescianin; y tę; będąc ieszcze u Othy, przyiął Relligię, więc omierzony sobie porzuciwszy Udział Antenatów, wraz z bratem swoim Stryiecznym, do
Starodawny Oyczyzny swoiey udał się Polski Roku 990. Gdzie od Mieczysława, Króla Prawowiernego, y od Polaków mile będąc przyięty, a w Krakowskiey Ziemii, opatrzony znacznie Dobrami, naypierwszy na Miechowie, Gniazdo Herbownemu założył w Polszcze Gryffowi. Umarł tandem Roku 1011 żyiąc Lat spełna 74. Żona Jego była Jaremilla z Familiey Abdank.

Jaxa II,
Syn [Leszka III]

Bogusława,
Córka [Leszka III]

JB

Po co mieć cel? Żeby miłość mogła się mnożyć.

Jeśli masz cel, jeśli masz coś, co sprawia, że na myśl o tym wibruje Ci w Sercu, to tworzy to radość.

I robiąc to, wypuszczasz tę radość do świata.

Dzięki czemu ona się mnoży.

Pojawia się uśmiech na twarzy. Widzenie, jak kreowanie tej miłości robi dobrze światu i innym ludziom.

Co jeszcze bardziej potęguje przyjemność czucia tej energii w klatce piersiowej.

W sercu jest "Wiem". Spokojne "Wiem".

Wiesz, czujesz to i tworzysz.

Kochasz to, czujesz i tworzysz.

U ZDRAW JA SIE